අම්මා නැතිවුණා සර්.

හෙට උදේම ගමේ යනවා
සඳුදා නෑ තමයි එතකොට
යන්නම එක දවසක්
අනිද්දාට එන්න බෑනෙ

මැෂිමේ පාදයට
රෙදි කැබල්ලක් තබන අතරතුරම
හිනැහුනා ඇය.
මා දෙස යටැසින් බලා
නැවතත් සිනාවිය
ජීවිතය එක්ක
මැෂිමත් සමග මැහෙන.

'' හඃ
හදිසියෙම !
කල වයස වයස නොවැ
මනමාලයෙක්වත් එනවද?''
හිනැහුනා මම
හිනැහුනා ඇය.

මොහොතක්ය ගතවුණු.
ඈ අඬන්නිය
මැෂිමට කඳුළු හෙලන්නිය.

''අම්ම නැතිවුණා සර් ගියමාසෙ
හත් දවස දුන්න ගමන්
මම ආයෙ වැඩට ආවා
රස්සාව වටිනවා.

සිල්ලර හොයන්නිය
ගෙදර බර දන්නීය ඇය
හඬන්නීය
ජීවිතය මහන්නීය.