නුඹ සිනාසෙනු ඇසේ මට.

නිශ්ශබ්දතාවය ඉකිබිදියි
සිත චංචලව අන්ඳයි
වස්සානය මතක වැහි වස්සයි
නුඹ නිහඬවම මන්දැයි

පිහි තුඩින් ඇන හෝ රිදවන
වචනයක් දෙකක් ළග තියනවද
කඳුළු බිදක් වුව දෙබෑකර
තව දැකිය නොහැකිය නුඹ, මට

හදවත් හන්දියක තදබදව සිතුවිලි
ඝෝෂා නළා හඬ ඇස්වලට රිදවන
සඳකට පුළුවනිද නෑවිත් ඉන්න
කදෝකිමි එළි සෑහේද ලොවකට

ලෙන්ගතුව බැඳුණු හිත් දෙකකට
නිහඬබව ඇල්පෙනිති තුඩකි හදවතට
සිනා හඬ පිරුණු උයනක
නුඹ සිනාසෙනු ඇසේ මට.